Emerytura – czas wypoczynku po latach aktywności zawodowej przez większość wyczekiwany z niecierpliwością. Jest jednak spora grupa osób, które obawiają się, że emerytura zmieni nie tylko tryb życia, ale również znacznie obniży ich status finansowy. Przechodzenie na emeryturę nie jest jednak przymusem, ale prawem które przysługuje osobom zatrudnionym od określonego w ustawie wieku.
Przez wiele lat, przed 2013 rokiem kobiety mogły skorzystać z emerytury w wieku 60 lat a mężczyźni od 65 roku życia. Zmieniona w tym roku ustawa podwyższyła limity wiekowe i tak nowy wiek emerytalny kobiet i mężczyzn ustalono na poziomie 67 lat. Osiąganie limitu wiekowego miało być rozłożone na lata i obejmować stopniowo kolejne roczniki. Ostatecznie wiek emerytalny na poziomie 67 lat kobiety miały osiągnąć w roku 2040 a mężczyźni w roku 2020. Te wyliczenia dotyczyły kobiet urodzonych po 31 grudnia 1952 roku i mężczyzn urodzonych po 31 grudnia 1947 roku.
Zmiana sytuacji politycznej po wyborach prezydenckich i parlamentarnych w 2015 roku przyniosła również nowe przepisy w ustawie o emeryturach. Nowy prezydent oraz rząd wprowadzili zmianę limitów wiekowych – przywrócono poprzednią wersję sprzed roku 2013. Tak więc od roku 2017 znów wiek emerytalny kobiet wynosi 60 lat, a mężczyźni mogą przejść w stan spoczynku mając 65 lat.
Natychmiast po wprowadzeniu nowych przepisów do oddziałów Zakładu Ubezpieczeń Społecznych zaczęły napływać wnioski o ustalenie prawa do emerytury. Z analiz wynika, że o emeryturę ubiegały się głównie osoby pozostające bez zatrudnienia, korzystające z zasiłków opieki społecznej. Średnia emerytura brutto dla kobiet przechodzących na wcześniejszą emeryturę sięgnęła około 1500 złotych a mężczyźni w wieku 65 lat mogą liczyć na średnią emeryturę brutto na poziomie 2700 złotych. Ziścił się czarny scenariusz ekonomistów, którzy ostrzegali że wcześniejsza emerytura oznacza świadczenia na bardzo niskim poziomie. Początkowy entuzjazm i radość z obniżenia wieku emerytalnego zastąpiła troska i niepewność jutra – emeryci popadli niemal w skrajną nędzę.
Los poszczególnych osób przechodzących na wcześniejszą emeryturę jest oczywiście ważny z punktu widzenia społecznego, ale jeszcze ważniejsza jest przyszłość ogółu. A prognozy nie są korzystne. Przechodzenie w stan spoczynku w wieku 60 czy 65 lat spowoduje z jednej strony drenaż rynku pracy i zmniejszenie wpływu składek do ZUS a z drugiej strony będzie to dodatkowe obciążenie dla systemu emerytalnego, który i tak jest już od lat mało wydolny. Gdy w roku 2013 podejmowano decyzję o podwyższeniu wieku emerytalnego robiono to z troską o losy kolejnych pokoleń. Populistyczne działania nowej ekipy zburzyły porządek ekonomiczny w sferze emerytur i prawdopodobnie nie da się już systemu emerytalnego wzmocnić.
Próbą ratunku dla emerytur w przyszłości są Pracownicze Plany Kapitałowe. Przepisy od nowym sposobie odkładania na emeryturę wprowadzono w lipcu 2018 roku. Z założenia plan kapitałowy jest kontem oszczędnościowym w ZUS, na które część wynagrodzenia wpłaca pracownik a do tego pewną sumę dokładają pracodawca i państwo.
