Do antyków zaliczane są nie tylko meble, ale również obrazy i inne przedmioty z odległej przeszłości. Antyk stanowi wartość zabytkową, ponieważ powstał wiele lat wcześniej. A dziś dostarcza cennych informacji o przeszłości. Jest też cenną rzeczą, która ubogaca wnętrze domu. Wiele osób lubi otaczać się dawnymi obrazami określanymi jako antyki. Obrazy antyki uwielbiają ludzie zamożni. I w dziełach sztuki lokują swój kapitał. A przy okazji mogą zaimponować otoczeniu. Kolekcjonując antyki można mieć pewność, że z biegiem czasu nie stracą one na wartości. Wprost przeciwnie. Nim będą starsze, tym będą cenniejsze.
Od najdawniejszych czasów ludzie wykonywali rysunki. Było to malarstwo ścienne. Wydrapywane ostrym kamieniem na skałach w jaskini. Obrazki były jednokolorowe i przedstawiały sceny z życia codziennego ówczesnego człowieka, obrzędy religijne, postaci zwierząt. Stanowią one cenne źródło wiedzy o najdawniejszej historii. Stopniowo powstawały rysunki nie tylko jednobarwne, ale także posiadające kolory. Kolory pochodziły z barwników roślinnych i gliny. Przedstawiały sceny z walki pomiędzy zwierzyną i człowiekiem. Ogólnie mówiąc malarstwo jest sztuką, która objawiła się najwcześniej w twórczości człowieka. Świadczy o tym malarstwo prehistoryczne.
Ale już w piątym wieku przed naszą erą malarz grecki Polignot wprowadził do malarstwa technikę czterech barw: białej, czarnej, czerwonej i żółtej. Tworzył on kompozycję o tematyce mitologicznej. Malarstwo starożytne określamy już mianem antycznego. Następuje wówczas znaczny wzrost techniki malarskiej. Niewątpliwie przyczynia się do tego wynalazek pędzla zbudowanego z włosia. I tak z biegiem stuleci tworzą się w malarstwie zalążki pejzażu, martwej natury. A nawet, jak było w starożytnej Grecji postaci w ruchu podczas igrzysk sportowych. Oprócz Grecji w dziedzinie malarstwa zasłynął również Egipt i Rzym.
W okresie średniowiecza nastąpił gwałtowny rozwój technik malarskich. Głównym motywem sztuki jest religia. Natomiast w renesansie następuje zmiana i powstają obrazy przedstawiające życie możnych, jak i autoportrety. W tym czasie na potęgę rozwijają się nowe techniki malarskie. Eksperymentuje się z farbami olejnymi i maluje na płótnie. Panuje kult harmonii i proporcji. Tworzą w tym czasie sławy, jak Leonardo da Vinci, Michał Anioł, Rafael Santi i wielu innych słynnych malarz.
I tak przez kolejne wieki zmieniają się epoki i kierunki w malarstwie. A od początku dwudziestego wieku wchodzi kierunek zwany formizmem. Nie trwa on długo. Po nim jest ekspresjonizm mający na celu oddziaływanie na emocje odbiorcy. Oraz kubizm, który zrywa z odzwierciedleniem rzeczywistości. Odrzuca perspektywę, a wprowadza zgeometryzowane formy. Głównym tematem obrazów jest martwa natura. W dwudziestym wieku istnieją też inne formy malarstwa, jak abstrakcjonizm, którego celem było całkowite oderwanie od tematu. Surrealizm, który był najdalszym odejściem od realizmu. Dadaizm głoszący zerwanie z tradycja.
Każda epoka wnosiła w malarstwie coś innego i promowała różnych artystów. Dziś ich dzieła uchodzą za bardzo cenne i sięgają niebotycznych sum.
